Waarom je een telelens moet proberen voor straatfotografie

De keuze voor een lens heeft veel impact op het soort foto’s dat je maakt. Met een 35mm lens maak je simpelweg hele andere foto’s dan met een 135mm. Maar wat is nu de beste keuze voor straatfotografie? Hoe kijken andere straatfotografen daarnaar? En hoeveel moet je je daar van aantrekken? En waarom kijken veel straatfotografen zo neer op telelenzen?

Ter info: ik reken in deze blog alle lenzen om naar Full Frame.

De perfecte lenzen volgens de experts

Ik begin even met een lijst van beroemde straatfotografen en de lenzen die zij het meest gebruikten.

  • Henri Cartier-Bresson: 50mm
  • Robert Doisneau: 50mm
  • Joel Meyerowitz: 35mm
  • Gary Winogrand: 28mm en 35mm
  • Vivian Maier: 43mm
  • Bruce Gilden: 28mm
  • Alex Webb: 28mm en 35mm
  • André Kertész: 35mm

Eigenwijze straatfotografen

De bovenstaande lijst geeft een eenzijdig beeld, maar er waren zeker straatfotografen die andere lenzen durfden te gebruiken. Saul Leiter fotografeerde veel met een 150mm lens en Rene Burri is ook bekend om de foto’s die hij maakte met zijn 135mm en zelfs 180mm lens. Dat deden zij niet om eigenwijs te zijn, maar omdat telelenzen een eigen look & feel meegeven aan de foto’s.

Waarom straatfotografen gecharmeerd zijn van het 35-50mm bereik

Het bereik van 35 tot 50mm is zeer populair onder straatfotografen. Deze lenzen geven een heel natuurlijk beeld van de werkelijkheid. Ze komen sterk overeen met hoe wij de wereld om ons heen zien.

Wanneer je veel wijder gaat dan 35mm, gaat dat leiden tot vervorming. Zeker onder de 28mm. Dat willen straatfotografen vaak liever vermijden.

En boven de 50mm wordt het beeld meer samengedrukt, dat noemen we compressie. Ook dat geeft een kijkervaring die wat afwijkt van de realiteit.

Deze foto is gemaakt op 33mm

Wat voor straatfoto’s wil je graag maken?

In mijn blog Wat is straatfotografie noem ik straatfotografie een zoektocht. Elke straatfotograaf zoekt naar iets anders. Wanneer je op zoek bent naar verhalen op straat en je wil deze graag zo puur en realistisch mogelijk vastleggen, dan valt er wel iets te zeggen voor het bereik van 35-50mm. Of rek het wat op tot 28-70mm voor mijn part.

Maar voor mij is de zoektocht anders. Ik ben op zoek naar manieren om alledaagse momenten bijzonder vast te leggen. En dat bijzonder maken kan ik op meerdere manieren doen: het kiezen van een creatief standpunt, het gebruik van langere sluitertijden, timing of door het gebruik van een andere lens. Ik laat me dan ook zeker niet beperken tot het bereik van 35-50mm. Soms gebruik ik een wijdere lens, maar veel vaker nog gebruik ik juist een telelens.

Telelenzen zorgen voor compressie. Dat betekent dat onderwerpen die verder in de achtergrond zijn, groter in beeld gebracht worden. Dat geeft een haast onwerkelijk beeld, terwijl het hartstikke echt is.

Straatfotografie met telelenzen

178mm | deze mensen schuilen aan de overkant van het water. Op de oever aan mijn kant van het water, liggen grote plassen. Ik heb hier de weerspiegeling van de plassen gebruikt om de kleuren onder in beeld terug te laten komen. Door de telelens heb ik hier beide kanten van de oever in één beeld kunnen combineren.
150mm | hier heb ik de toeristen op de voorgrond kunnen combineren met de Dom van Florence op de achtergrond. Door de telelens gaat het nu echt alleen om die twee beeldelementen. Als ik dit met een 35mm lens had gefotografeerd, was de Dom veel kleiner in beeld en zou je nog veel meer van de stad zien. De foto zou al haar kracht verliezen.
400mm | de wolkenkrabbers in de verte worden veel groter door het gebruik van een telelens. Ook helpt het perspectief hier: door de telelens voel je de afstand tussen de man op de scooter en de man op de richel minder, waardoor het haast lijkt alsof de mediterende man achterop de scooter zit.
600mm | er zit in werkelijkheid zeker honderd meter tussen de voorste man en de eerste auto, maar door de telelens voelt dat heel anders.

Waarom kijken straatfotografen neer op telelenzen?

Zoals je ziet kun je hele mooie straatfoto’s maken met telelenzen, maar toch zijn er veel straatfotografen die niet alleen voor een standaardlens kiezen, maar die zelfs neerkijken op telelenzen. En dat heeft één reden: het voelt als valsspelen.

Straatfotografie is spannend, zeker als je het voor het eerst doet. Je maakt foto’s van wildvreemde mensen zonder dat je daar expliciet toestemming voor vraagt. En dat is nog veel spannender met een 35mm lens, want dan moet je écht dichtbij komen om de foto te maken. Een telelens kan dan voelen als de easy way out: je durft niet van dichtbij een foto te maken, dus ga je op een afstandje staan en zoom je in.

Ik kan de redenering volgen, maar ik ben het er grotendeels mee oneens. Het doel van fotografie is voor mij niet om iets te doen wat spannend is, iets waar je lef voor nodig hebt. Het doel is voor mij om een bijzondere foto te maken. En een telelens heeft een heel ander karakter dan een standaardlens.

Conclusie

Stel jezelf niet de vraag met welke lens je moet fotograferen als straatfotograaf, maar welk effect je wilt bereiken. Ik ben op zoek naar manieren om alledaagse momenten bijzonder te maken. Standaardlenzen gebruik ik dan voor mooie overzichtsfoto’s en om architectuur te benadrukken. Telelenzen gebruik ik voor detailopnames, compressie en gelaagdheid. Een telelens is voor mij niet beter of slechter dan een standaardlens, maar geeft wel een heel ander resultaat. En dat is wat telt voor mij.

Vergelijkbare berichten